Een compromis vinden: 6 relevante stappen + duidelijke grenzen!

Inhoud

Betekenis: wat is een compromis?
Compromis vinden in de oudheid
Een compromis vinden: 6 stappen
Compromis sluiten leidt niet noodzakelijk tot het optimum
Compromisvoorbeeld: Het geschil over een sinaasappel
Win-win-oplossing in plaats van compromis
Bereidheid om compromissen te sluiten heeft duidelijke grenzen nodig
Nee zeggen is ook een compromis
Een compromis vinden in het werk: 3 tips
BATNA: het best mogelijke alternatief
Wat andere lezers erover hebben gelezen

Wie koppig zijn hoofd door de muur wil steken in gesprekken of onderhandelingen creëert alleen maar weerstand. Je moet compromissen sluiten in het leven. Ze leiden vaak sneller naar het doel. Zowel op het werk als in privérelaties. Dubbel voordeel: de consensus stelt alle betrokkenen tevreden - en u kunt helpen deze vorm te geven. Maar wees voorzichtig: concessies hebben duidelijke grenzen nodig. Anders bestaat het risico van een "lui" compromis. We laten u zien hoe u het perfecte compromis kunt vinden en hoe u in de toekomst beter kunt onderhandelen ...

Betekenis: wat is een compromis?

Een compromis is een overeenkomst waar alle partijen mee instemmen en die idealiter als eerlijk en rechtvaardig worden beschouwd. Deze overeenkomst komt meestal tot stand door wederzijdse concessies. Om dit te doen, moet elke partij bij het geschil bezuinigen op zijn eerdere standpunten en een deel van zijn eisen opgeven.

Een goed compromis wordt gekenmerkt door het feit dat ...

alle betrokkenen voelen zich goed na de gedeeltelijke overwinning.
de alternatieve oplossing wordt als redelijk ervaren.
de middenweg creëert meerwaarde.

Anders spreekt men van een "lui compromis".

Compromis vinden in de oudheid

Compromissen bestonden al in het oude Romeinse rijk. Daar werden ze in de jurisprudentie beschouwd als de “derde weg”. Voor de Romeinse politicus en filosoof Marcus Tullius Cicero betekende het 'compromissum' een gezamenlijke belofte van de strijdende partijen om zich te onderwerpen aan de onafhankelijke arbitragebeslissing van een derde partij. Dit oordeel was definitief. Als een partij zich verzette, kon deze worden bestraft met een boete.

Een compromis vinden: 6 stappen

In het dagelijks leven moeten we vaak compromissen sluiten. In de politiek vormen ze zelfs de essentie van de democratie. Oke dan! Een consensus lost conflicten en blokkades op. Dan gaat het weer verder. Een win-win-oplossing! Een compromis sluiten is niet eens moeilijk. Dit duurt vaak slechts zes eenvoudige stappen:

1. Communiceer openlijk uw standpunt en verwachtingen.
2. Luister goed naar wat de ander wil.
3. Stel vragen om het motief te begrijpen.
4. Begrijp elkaars eisen.
5. Zoek alternatieve en aantrekkelijke aanbiedingen.
6. Zoek een oplossing die jullie allebei accepteren.

Compromis sluiten leidt niet noodzakelijk tot het optimum

Compromis is het tegenovergestelde van eindeloze discussie. Ze zijn het resultaat van eerlijke debatten op voet van gelijkheid en duidelijke afspraken. Uiteindelijk is er een middenweg waar iedereen (nou ja) mee kan leven... Klinkt makkelijk. In de praktijk blijkt het vinden van een compromis echter vaak lastige strijd, onderhandelingen, pacten en tactieken. Elke partij probeert er immers eerst het maximale uit te halen. Koppigheid in onderhandelingen kan dus een strategische achtergrond hebben.

Bovendien leidt een compromis (of “consensus”) niet noodzakelijk tot een optimum. Ook niet als hij in het midden van beide posities zit. Denk aan het schoolvoorbeeld van de twee zussen die ruzie maken.

Compromisvoorbeeld: Het geschil over een sinaasappel

Beide zussen willen die ene sinaasappel. Uiteindelijk komen ze een compromis overeen: ze splitsen de sinaasappel doormidden. Maar de eerste zus schilt dan de helft van de sinaasappel, eet het vruchtvlees op en gooit de schil weg. De andere schilde ook de sinaasappel, maar gooide het vruchtvlees weg en gebruikte de schil om te bakken. Dat ging stom: als beide zussen niet hadden onderhandeld over hun eisen (“Ik wil de sinaasappel”), maar eerder over hun belangen (“Ik wil het eten”, “Ik wil ermee bakken”), dan zouden ze tot een akkoord zijn gekomen. beter resultaat: de een krijgt al het vruchtvlees, de ander de schil van de hele sinaasappel.

Het voorbeeld leert twee dingen:

Zelfs degenen die compromissen sluiten en concessies doen, kunnen uiteindelijk een oplossing vinden waar iedereen mee kan leven, maar die iedereen tot verliezers maakt.
Als je een compromis wilt vinden, moet je je eerst afvragen: wat wil ik echt? Dan moet je uitzoeken: Wat is het belangrijkste belang (motief) van mijn wederpartij? Soms zijn ze congruent, maar vaak ook niet.

Degenen die erin slagen de belangen van hun tegenpartij te behartigen, zijn succesvoller in onderhandelingen.

Win-win-oplossing in plaats van compromis

Het schoolvoorbeeld komt oorspronkelijk uit de context van het zogenaamde Harvard-concept of de "Harvard-methode". Dit werd in 1981 aan de Harvard University ontwikkeld door de jurist Roger Fisher. Tegenwoordig maakt het deel uit van het standaardrepertoire van Harvard Law School. Bruce Patton publiceerde later een boek met dezelfde naam met Fischer en Ury Wiliam, dat een bestseller werd. Het idee erachter: Een compromis is niet altijd de beste oplossing. Uiteindelijk krijgt niemand wat hij wil. Het doel is dan ook een "win-win-oplossing" waarin iedereen wint (vandaar ook wel een "dubbele overwinningsstrategie" genoemd).

Dit wordt bereikt door feitelijke onderhandeling volgens vier principes:

1. Mensen en problemen worden apart behandeld

Onderhandelingen mislukken vaak omdat het feitelijke niveau en het relatieniveau door elkaar worden gehaald. Betrokkenen vatten de tegenstelling persoonlijk op, de emoties koken over. Het resultaat: een escalatie van conflicten. Probeer het debat dus niet persoonlijk op te vatten en blijf neutraal en feitelijk. Relatieproblemen worden apart besproken.

2. Onderhandelen over belangen - geen posities

Probeer te zien welke belangen er achter de andere vraag zitten. Wie in de onderhandeling een optimaal resultaat wil bereiken, moet niet alleen openlijk zijn eigen belangen communiceren, maar ook eerst de behoeften van anderen begrijpen. Dit is de enige manier om een "gemeenschappelijke" oplossing te vinden.

3. Zoek naar opties die voor beide partijen voordelig zijn (win-win)

Zodra u weet welke motieven uw tegenpartij nastreeft, kunt u aanbiedingen doen en oplossingen vinden die de betrokkenen tevreden stellen zonder uw eigen positie te verzwakken. Als de ander kan kiezen tussen verschillende alternatieven, zijn concessies waarschijnlijk.

4. Het resultaat moet gebaseerd zijn op objectieve criteria

Het win-winproces eindigt alleen wanneer beide partijen het resultaat objectief evalueren en het als eerlijk en neutraal accepteren. Anders kunnen beide de oplossing corrigeren. De beoordelingscriteria hiervoor kunnen wetten, morele waarden of sociale normen zijn.

Bereidheid om compromissen te sluiten heeft duidelijke grenzen nodig

Elke relatie moet worden gecompromitteerd. In de liefde is het niet anders dan in werk en zakelijke relaties. Soms moet je zelfs doorbijten en de bereidheid tonen om offers te brengen, motto: "Oké, deze keer geef ik toe ..." Wie altijd zijn eigen standpunt wil verdedigen zonder verlies, is goed op weg naar eenzaamheid en isolatie.

Compromis sluiten veronderstelt echter dat BEIDE partijen de relatie willen onderhouden en cultiveren. Maar dat is niet altijd het geval. Zeker als kennis en macht ongelijk verdeeld zijn. In dit geval leiden machtsverhoudingen en kennis van heerschappij er vaak toe dat de ene partij probeert te profiteren van de andere. Iedereen die te vroeg bereidheid toont om compromissen te sluiten, wordt genadeloos opgelicht. De bereidheid tot compromissen heeft daarom altijd duidelijke grenzen nodig.

Nee zeggen is ook een compromis

Sommige limieten ontstaan vanzelf - door praktische beperkingen, specificaties, budgetkader, keuzevrijheid en besluitvormingsvaardigheden. Andere grenzen zijn afgeleid van uw persoonlijke prioriteiten en principes. Duurzame compromissen zijn alleen mogelijk als ze zich houden aan de objectieve grenzen en niet in strijd zijn met uw waarden.

Ondanks alle mogelijke concessies: Houd er altijd rekening mee dat je ook nee kunt zeggen. Soms moet het zelfs. De filosoof Immanuel Kant erkende al: "In alle grenzen is er ook iets positiefs."

Er zijn altijd twee redenen om te ver te reiken: degene die iemand anders over de tafel probeert te trekken - en degene die zich laat doen. Hoewel compromissen onontbeerlijk zijn, worden ze pas duurzaam door zulke grenzen.

Een compromis vinden in het werk: 3 tips

Natuurlijk is het niet voldoende om alleen je eigen grenzen te kennen. Dit moet je duidelijk communiceren. Een constructieve houding is hierbij bepalend. Anders kunnen grenzen verkeerd worden opgevat als weigering, egoïsme of een compromisloze houding. Om goede compromissen te sluiten met uw collega's, leidinggevenden en zakenpartners en tegelijkertijd duidelijke grenzen te stellen, vindt u hier drie beproefde aanbevelingen:

Leg redenen uit zonder jezelf te rechtvaardigen
Laat duidelijk zien waar je NIET heen mag. Vriendelijk van toon, maar hard ter zake en ongetwijfeld in de ondertoon. Anders duidt dit op de bereidheid om opnieuw te onderhandelen. Voor een beter begrip kunt u ook - zonder verwijt - de redenen voor uw limiet en beslissing uitleggen. Maar pas op dat je jezelf niet rechtvaardigt. Het is gewoon een kwestie van het "waarom" van je limieten verduidelijken. Of deze legitiem zijn, doet er niet toe. Jij alleen beslist.
Niets geven zonder concessies te doen
Onderhandelen betekent dichterbij komen. Het zou niet verstandig zijn als u al in het begin uw maximum- of minimumvereiste bekendmaakt. Daarom, als je SAMEN naar elkaar toe beweegt, worden je grenzen alleen maar geloofwaardiger. Met andere woorden, als u vraagt om te verhuizen, kunt u hetzelfde vragen. Bij eenvoudige prijsonderhandelingen komt dit meestal neer op het midden. Bij complexere onderhandelingen kan het echter ook betekenen dat u bijvoorbeeld met de prijs naar beneden gaat, maar dat uw tegenpartij moet bezuinigen op prestaties.
Toon begrip en communiceer empathisch
Grenzen afdwingen betekent niet het negeren van elkaars behoeften en belangen. In plaats van koppig te argumenteren, moet je empathisch reageren op de argumenten van je tegenpartij en laten zien dat je er rekening mee probeert te houden. Zo ver als het gaat. Je verzacht je grenzen niet, maar benadert je gesprekspartner zo ver mogelijk.

Geen twijfel mogelijk, dat vereist enige diplomatieke vaardigheid en instinct. Maar beide kunnen goed worden geleerd, geoefend en getraind.

BATNA: het best mogelijke alternatief

Kom je er absoluut niet uit, dan kun je ook een tijdelijke oplossing proberen (een "tijdelijke oplossing"). Dit is ook een compromis - maar dat betekent niet dat, daarom zullen sommigen eerder betrokken raken. Professionals raden daarentegen een zogenaamde BATNA-oplossing aan.

"BATNA" is een acroniem en betekent: "Best Alternative To Negotiated Agreement" - in het Duits: "Het beste alternatief bij geen akkoord." U kunt de strategie zelfs gebruiken om uw eigen onderhandelingspositie te versterken. Bedenk hiervoor vooraf welke alternatieven je hebt als je geen compromis kunt vinden. Dit "Plan B" geeft je direct meer zelfvertrouwen, wat je ook gaat uitstralen.

Compromissen sluiten is goed. Geen compromissen hoeven sluiten is beter.